انواع پیرسینگ بدن امروزه در بین جوانان بسیار رواج پیدا کرده است.پیرسینگ راه های نگهداری دارد که شما در این مطلب از پارس مگ با انواع پیرسینگ و راه های نگهداری آن ها بیشتر آشنا خواهید شد.
اگر در دهههای 70 به بعد متولد شده باشید، حتما ترس پدر و مادرها از پیرسینگ کردن فرزندان خود را دیده اید ! پدر و مادرهایی که دوست نداشتند فرزندشان صورت و بدن خود را سوراخ کند و در آن حلقه و چیزهای دیگر بیندازد. بسیاری این کار را برابر با شیطان پرستی، ترویج فرهنگ غربی و یا به اصطلاح جلف بودن میدیدند و در عوض خیلی از بچهها دوست داشتند پیرسینگ کنند و حتی این کار را بدون اطلاع دادن به پدر و مادر خود انجام میدادند.
این که پیرسینگ چیست و دقیقا از کجا آمده، چگونه به عنوان اکسسوری و کامل کننده استایلهای مختلف استفاده میشود و چه انواعی دارد را با هم میخوانیم تا دید بازتری نسبت به آن داشته باشیم. همچنین باید ببینیم که پیرسینگ چه عوارضی دارد و حکم شرعی آن برای زن و مرد چگونه است.
انواع پیرسینگ چیست ؟
انواع پیرسینگ در لغت به معنای ایجاد یک سوراخ در پوست هر نقطه از بدن برای آویختن جواهرات به آن است. برای مثال، زمانی که گوشهای خود را سوراخ میکنیم و با گوشواره به استایل خود تنوع میدهیم از انواع پیرسینگ استفاده کرده ایم.
پس اگر بدانید پیرسینگ چیست، این را هم میدانید که گوشوارههای ساده ما نیز به نوعی آن را شامل میشوند. در فرهنگ ایرانی، از کلمه پیرسینگ برای سوراخ کردن نقاط دیگر بدن همچون بینی، ناف یا شکم و لب استفاده شده، هر چند معنای اصلی خود را نیز حفظ کرده است. این کلمه گاه به معنای زیور آلاتی که در نقاط سوراخ یا بریده شده بدن به کار میروند نیز استفاده میشوند.
در چه قسمتهایی از بدن میتوان پیرسینگ انجام داد ؟
از پیرسینگ ابرو تا اندام تناسلی، برای بیشتر قسمتهای بدن میتوان این کار را انجام داد، اما رایجترین نواحی برای پیرسینگ عبارتاند از :
- بینی؛
- گونه؛
- زبان؛
- ناف؛
- لبها؛
- ابروها؛
- لاله گوش؛
- نوک پستان؛
- غضروف گوش؛
- اندام تناسلی.
انواع مختلف پیرسینگ چیست ؟
- پیرسینگ گوش
- پیرسینگ بینی
- پیرسینگ لب
- پیرسینگ ابرو
- پیرسینگ ترقوه
- پیرسینگ انگشت دست
- پیرسینگ ناف یا شکم
- پیرسینگ چال کمر
- پیرسینگ زبان
- پیرسینگ دندان
- پیرسینگ چال لپ
- پیرسینگ گونه
و…
تاریخچه انواع پیرسینگ چیست ؟
تاریخچه انواع پیرسینگ و اینکه اولین بار چه کسانی و از چه نژادی این کار را انجام دادند، مشخص نیست اما با توجه به شواهد تاریخی این گونه بیان میشود که سوراخ کاری بدن و به طور ویژه سوراخ کردن گوش برای آویختن گوشواره ریشهای باستانی در فرهنگ اقوام و کشورهای مختلف در سراسر دنیا دارد. حتی شواهد باستانشناسی نشان میدهد که قدیمیترین مومیایی کشف شده تا به امروز که مومیایی “اوتسی مرد یخی” نام دارد، یک سوراخ گوشواره به قطر 7 تا 11 میلیمتر داشته است! از دیگر شواهدی که از رواج پیرسینگ در دوران باستان حکایت میکند، میتوان به متن کتاب مقدس بایبل اشاره کرد.
در این کتاب ذکر شده است که ابراهیم یک حلقه بینی و یک بازوبند به ربکا، همسر پسرش اسحاق، هدیه داده است. این موضوع نشان میدهد که پیرسینگ یا سوراخ کردن بینی در آن دوران هم وجود داشته است. در کتاب مقدس خروج هم اشاره شده است که سامری یک گوساله طلایی از گوشوارههای ذوب شده ساخته شده است که باز هم دلالت بر رواج گوشواره و سوراخ کردن گوش در گذشتههای دور دارد. در کتاب مقدس تثنیه هم بیان شده است که انداختن گوشواره نوعی علامت بردگی بوده است.
در کنار موارد فوق، شواهد نشان میدهد که سوراخ کردن یا پیرسینگ گوش از قرن 16 میلادی در هند رواج داشته است. در نقاط دیگر جهان نیز سوراخ کردن یک یا هر دو گوش و آویختن گوشواره در بین مردها در کشورها و فرهنگهای غیرغربی گذشتهای طولانی دارد. سایر انواع پیرسینگ بدن هم مشابه پیرسینگ گوش ابداع و به صورت پیوسته وجود داشته است. برای مثال سوراخ کردن تیغه بینی در بین زنهای هندی از قرن 16 میلادی رواج داشته است.
با وجود این که پیرسینگ از دوران باستان و در فرهنگ غیرغربی وجود داشته است، اما شکل امروزی آن ریشه در اواسط قرن 20 میلادی و در فرهنگ کشورهای غربی دارد. استفاده از گوشواره ابتدا توسط زنانی که تحت تاثیر فرهنگ غرب بودند، رواج یافت و سپس مردان به استفاده از این نوع از زیورآلات گرایش یافتند. این مردها بیشتر عضو گروههای خاص موسیقی، همجنسگرایان یا پانک بودند و قصد داشتند با استفادهی افراطی از گوشواره مخاطبان و طرفداران بیشتری را به سمت سبک خاص موسیقی یا گرایشهای خودشان جذب کنند.
رواج یافتن دیگر انواع پیرسینگ بدن در عصر حاضر هم عمدتا ریشه در گروههای خاص در فرهنگ غربی دارد که با استفادهی افراطی و عجیب از پیرسینگ، این فرهنگها را جا انداخته و جوانان سایر فرهنگها و کشورها از جمله کشورهای خاورمیانه نظیر ایران را به این سمت سوق داده اند.
آشنایی با انواع پیرسینگ بدن
پیرسینگ بدن انواع مختلفی دارد و در قسمتهای مختلف بدن انجام میگیرد. در ادامه شما را با انواع پیرسینگ آشنا خواهیم کرد :
پیرسینگ گوش یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ گوش (Ear Piercing) یا سوراخ کردن گوش رایجترین نوع پیرسینگ است. این عمل هزینه کمتری نسبت به سایر انواع پیرسینگ دارد و معمولا میزان درد و طول درمان در آن کمتر است. به همین دلیل توصیه میکنیم اگر به پیرسینگ علاقه دارید، ترجیحا از مدلهای ساده و کمخطر پیرسینگ گوش در بافت نرمه استفاده کنید. انواع پیرسینگ گوش عبارتند از:
- پیرسینگ نرمه گوش: کم دردترین پیرسینگ گوش که در آن یک یا چند سوراخ روی نرمه ایجاد میشود.
- پیرسینگ در پهنای نرمه گوش: سوزن از یک طرف نرمه وارد و پس از عبور از پهنای نرمه، از طرف دیگر خارج میشود.
- پیرسینگ لاله گوش: سوراخ کردن گوش در قسمت لاله که دردناکتر از دو مورد قبل است.
- سوراخ کردن غضروف گوش: سوراخ کردن بخشهای غضروفی گوش که انواع مختلفی مثل پیرسینگ تراگوس و پیرسینگ حلزونی گوش دارد.
- پیرسینگ هلیکس گوش: سوراخ کردن گوش در قسمت هلیکس (بخش خمیده گوش خارجی) که در مدلهای مختلفی انجام میگیرد.
لازم به ذکر است که سوراخ کردن غضروف گوش درد بیشتری داشته و به مراقبت بیشتری نیاز دارد. به همین جهت باید پس از پیرسینگ، گوش را مطابق آموزش متخصص به صورت روزانه ضدعفونی کرده و از آنتیبیوتیکهای تجویز شده استفاده کنید.
همچنین پس از پیرسینگ گوش به هیچ عنوان حلقه یا گوشواره را دستکاری نکنید یا آن را از سوراخ خارج نکنید. زیرا این کار احتمال بروز عوارض پیرسینگ گوش به ویژه عفونت را افزایش میدهد. برای آشنایی با عوارض پیرسینگ گوش پیشنهاد میکنیم مقاله لیلیمگ با عنوان درمان عفونت سوراخ گوش را مطالعه بفرمایید.
پیرسینگ بینی یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ بینی (Nose Piercing) یا سوراخ کردن بینی طرفداران کمتری نسبت به پیرسینگ گوش دارد و البته پیچیدهتر از سوراخ کردن گوش است. در پیرسینگ بینی ممکن است یکی یا هر دو پرهی بینی سوراخ شده و جواهرات کوچک یا حلقهای ساده از آن آویزان شود.
پیرسینگ بینی انواع دیگری هم دارد که نسبت به پیرسینگ پره بینی خطرناکتر هستند و معمولا ظاهر فرد را عجیب و غریب میکنند! به طور مثال در نوعی از پیرسینگ بینی سوراخی در بافت نرم تیغه میانی بینی ایجاد شده و حلقهای به آن آویزان میشود. این نوع از سوراخ کردن بینی نیاز به تجربه و مهارت بیشتری دارد، زیرا ممکن است در حین عمل تیغه میانی بینی پاره شده و بافت بینی آسیب ببیند. برخی از انواع پیرسینگ بینی عبارتند از:
- پیرسینگ پره بینی: سوراخ کردن پره بینی در سمت راست، چپ یا هر دو طرف
- پیرسینگ سپتوم: ایجاد سوراخ در بافت میانی و غیرغضروفی بین دو سوراخ بینی
- پیرسینگ پل: سوراخ کردن قسمت بالایی بینی بین چشمها به شکل افقی یا عمودی
- پیرسینگ ناسالانگ: ایجاد سه سوراخ در دو پره و قسمت میانی بینی در یک راستا و قرار دادن یک آویز میلهای
طول درمان در پیرسینگ بینی ممکن است بین چند ماه تا یک سال باشد. این پیرسینگ نیاز به مراقبت زیادی دارد، در غیر این صورت امکان بروز عوارض جانبی زیاد است. خونریزی محل پیرسینگ بینی، ورم کردن و ترشح مایع چرکی از مهمترین عوارض پیرسینگ بینی است. به علاوه عفونت پیرسینگ بینی بسیار خطرناک است و ممکن است باعث بروز مشکلات تنفسی شود.
پیرسینگ لب یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ لب (Lip Piercing) در دو نوع پیرسینگ لب دائمی و پیرسینگ لب موقت صورت میگیرد. در مدل موقت پوست سوراخ نمیشود و شی زینتی به کمک چسب مخصوص یا آهنربا روی پوست قرار میگیرد. در طرف مقابل در پیرسینگ لب دائمی بافت لب در نقاط مختلف سوراخ شده و حلقه یا نگین تزیینی از آن آویزان میشود. سوراخ کردن لب ممکن است در بالای لب، کنار لب یا لب پایینی (Labret) صورت گیرد.
پیرسینگ لب نسبت به پیرسینگ گوش و بینی کمتر رایج است و عوارض و خطرات بیشتری دارد. خونریزی یکی از شایعترین عوارض پیرسینگ لب است. به علاوه به دلیل قرارگیری محل پیرسینگ در مجاورت دهان، احتمال عفونت در این پیرسینگ بسیار بالاست.
آسیب به اعصاب، کلوئید یا گوشت اضافه، احساس خارش، آسیب به دندان و لثه و خطر ابتلا به بیماریهای عفونی نظیر هپاتیت و ایدز از دیگر عوارض پیرسینگ لب است.
پیرسینگ زبان یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ زبان (Tongue Piercing) یکی دیگر از انواع پیرسینگ است که به تازگی مد شده است. در این روش بافت نرم داخل زبان به روشهای متفاوت سوراخ شده و یک میله تزیینی از آن عبور داده میشود. سوراخ کردن زبان بسیار حساس و خطرناک است و معمولا عوارض جانبی زیادی به همراه دارد. به همین جهت برای پیرسینگ زبان باید به مراکز معتبر و بهداشتی مراجعه کنید.
خطر خفگی به دلیل جدا شدن شی زینتی، اختلال در حس چشایی، اختلال در بلع غذا، اختلال در عملکرد بزاق دهان و گوارش غذا، عفونت شدید زبان، آسیب به دندان و لثه و آبریزش بینی از عوارض شایع پیرسینگ زبان است. به علاوه احتمال ابتلا به بیماریهای عفونی مثل هپاتیت B، هپاتیت C و عفونت آنژین لودویگ وجود دارد که نوعی بیماری عفونی خطرناک در ناحیه فک است. به همین دلیل معمولا پس از پیرسینگ زبان آنتیبیوتیکهای قوی تجویز میشود.
در پارس مگ بخوانید : رفع گرفتگی بینی با روش های فوری در خانه
توجه: اگر به بیماریهای قلبی مبتلا هستید، از پیرسینگ زبان پرهیز کنید. زیرا آنتیبیوتیکهای تجویزی پس از پیرسینگ برای قلب مضر است. همچنین عفونت باکتریایی احتمالی ناشی از پیرسینگ زبان برای قلب خطرناک است.
پیرسینگ دندان یکی از انواع پیرسینگ
بله پیرسینگ دندان ! بعضی از افراد تمایل دارند بیش از اندازه عجیب و متفاوت باشند و به همین دلیل به سراغ پیرسینگ دندان (Tooth Piercing) میروند. پیرسینگ دندان دو مدل دارد. در نوع اول سطح دندان تراشیده شده و سپس نگین تزیینی به کمک چسب دندانپزشکی روی دندان قرار میگیرد. این نوع از پیرسینگ دندان کمخطر است و آسیب کمتری به دندان وارد میکند.
در نوع دوم بخشی از دندان سوراخ میشود و یک حلقه کوچک در آن قرار میگیرد. این روش به دلیل سوراخ کردن دندان خطرناک است و ممکن است باعث شکستگی و آسیب به دندان شود. به علاوه سوراخ کردن دندان باعث میشود تا باقیمانده غذا در آن جمع شده و دهان بوی بدی بگیرد. این عارضه پس از مدتی باعث زرد شدن و پوسیدن دندان میشود. بهتر است برای پیرسینگ دندان به دندانپزشک یا افراد متخصص مراجعه کنید.
پیرسینگ ناف یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ ناف (Navel Piercing) شاید دردناکترین نوع پیرسینگ باشد که البته جذابیت و محبوبیت زیادی دارد. این نوع از پیرسینگ به تقلید از فرهنگ اقوام آفریقایی در اروپا رواج یافته و چند سالی است در ایران مد شده است. در این پیرسینگ معمولا در بافت لبهی بالایی ناف سوراخی ایجاد شده و یک حلقه تزیینی از آن عبور داده میشود.
این قسمت عصبهای زیادی دارد و به همین جهت لازم است تا عمل سوراخ کردن ناف با دقت و مهارت بالایی صورت گیرد. به همین جهت اگر پیرسینگ ناف به درستی انجام نشود، درد زیادی به همراه دارد. طول درمان پیرسینگ ناف هم زیاد است و بین 6 ماه تا یک سال زمان میبرد.
توجه: در صورتی که قصد بارداری دارید، پیرسینگ ناف برای شما ممنوع است. همچنین اگر عمل پیرسینگ ناف را انجام دادید، باید مراقب باشید تا شکم شما بزرگ نشده یا تغییر سایز ندهد.
پیرسینگ چشم یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ چشم (Eye Piercing) یکی دیگر از انواع پیرسینگ است که به جراحی نیاز دارد. در این عمل یک نگین تزیینی و بسیار کوچک در لایه خارجی چشم قرار میگیرد. پیرسینگ چشم بسیار حساس است و احتمال بروز عفونت چشم، مشکلات بینایی، حساسیت چشم و خشک شدن چشم به شدت وجود دارد. مشخص است که قرار دادن یک جسم خارجی روی چشم تا چه اندازه ممکن است آزاردهنده و خطرناک باشد. به همین جهت اگر تصمیم به پیرسینگ چشم دارید، توصیه میکنیم درباره آن بیشتر تفکر و تحقیق کنید.
پیرسینگ ابرو یکی از انواع پیرسینگ
پیرسینگ ابرو (Eyebrow Piercing) یکی از انواع پیرسینگ سطحی پوست است. در این مدل یک سوزن به صورت عمودی از یک طرف بافت ابرو وارد شده و از سمت دیگر خارج میشود. سپس یک میلهی تزئینی منحنی شکل یا یک حلقه در این سوراخ قرار میگیرد.
این پیرسینگ نسبت به سایر انواع پیرسینگ درد کمتری دارد ولی در این مدل نیز احتمال بروز عفونت زیاد است. به علاوه پس زدن حلقه یا جواهر مهمترین عارضهی این مدل است. به همین دلیل لازم است که سوراخ کردن ابرو در یک عمق مناسب از پوست انجام شده و از یک جواهر با اندازه و جنس مناسب استفاده شود. برای آشنایی بیشتر با سوراخ کردن ابرو و عوارض آن، به مقاله لیلیمگ با عنوان پیرسینگ ابرو مراجعه کنید.
سایر انواع پیرسینگ بدن
از دیگر انواع معروف پیرسینگ بدن میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
- پیرسینگ ابرو (Eyebrow Piercing) که با ایجاد سوراخ عمودی روی ابرو و آویزان کردن حلقه تزیینی انجام میگیرد.
- پیرسینگ گونه (Cheek Piercing) که برای ایجاد چال گونه استفاده میشود.
- پیرسینگ دهان (Mouth Piercing) یا پیرسینگ لثه که با ایجاد سوراخ و نصب یک حلقه ظریف در بافت نرم دهان انجام میگیرد.
- پیرسینگ سینه (Nipple Piercing) در آقایان و خانمها
- پیرسینگ دست و انگشتها (Hand Web Piercing) که با سوراخ کردن بافت گوشتی بین انگشتان یا کنارههای دست انجام میشود.
- پیرسینگ سرفیس (Surface Piercing) که در آن دو سوراخ روی سطوح صاف بدن ایجاد شده و یک میلهی تزیینی از آن عبور داده میشود.
- پیرسینگ سینه بند (Corset Piercing) که با ایجاد سوراخهای متعدد در سطح کمر صورت میگیرد.
- پیرسینگ مدیسون (Madison Piercing) یا سوراخ کردن پوست سینه در زیر گردن
- پیرسینگ گردن (Nape Piercing) نوعی از پیرسینگ سرفیس است که در پوست صاف پشت گردن انجام میشود.
- پیرسینگ ترقوه (Collar Bone Piercing) یا سوراخ کردن در راستای استخوان ترقوه و بالای سینه
- پیرسینگ لگنی (Hip Piercing) که به شکل سوراخ یا میکرودرمال روی پوست لگن و در دو طرف ناف صورت میگیرد.
پیرسینگ میکرودرمال چیست ؟
درمال پیرسینگ یا پیرسینگ میکرودرمال (Microdermal Piercing) نوع خاصی از پیرسینگ است که به نام نگین کاری هم شناخته میشود. میکرودرمال معمولا در بخشهای مسطح پوست مثل پشت گردن، کمر، مچ دست، سینه و بخشهای صاف صورت انجام میشود. در این روش برخلاف سوراخکاری معمولی، یک طرف پیرسینگ در زیر پوست قرار میگیرد و از بیرون دیده نمیشود. در واقع در میکرودرمال فقط نگین پیرسینگ قابل مشاهده است و به همین جهت به آن نگینکاری گفته میشود.
میکرودرمال به دو روش پانچ کردن و سوراخ کردن با سوزن انجام میگیرد. در روش پانچ پوست به کمک یک دستگاه خاص با عمق و اندازه مشخص سوراخ شده و نگین کاشته میشود. در روش دوم یک سوزن L شکل پوست را سوراخ کرده و در آن قرار میگیرد. سپس نگین پیرسینگ روی آن نصب میشود. پیرسینگ میکرودرمال نیاز به تخصص و مهارت بالایی دارد. اگر پیرسینگ کار مهارت لازم برای این عمل را نداشته باشد، احتمال کشیده شدن پوست، بد قرار گرفتن پیرسینگ و حتی عفونت و درد وجود دارد.

پیرسینگ بدون سوراخ یا پیرسینگ فیک چیست ؟
سوراخ کردن گوش، بینی یا سایر نقاط بدن ممکن است عوارض خطرناکی داشته باشد. به علاوه این سوراخها معمولا دائمی هستند و در بسیار از موارد در صورت پشیمانی راه برگشتی وجود ندارد! اگر نسبت به این مسائل نگران هستید، پیشنهاد میکنیم پیرسینگ موقت یا پیرسینگ بدون سوراخ را امتحان کنید. در این روش نیازی به سوراخ کردن بدن نیست.
به جای این کار نگین تزئینی به کمک چسب مخصوص روی پوست نصب میشود. به این روش پیرسینگ چسبی گفته میشود. البته پیرسینگ موقت انواع دیگری مثل پیرسینگ مغناطیسی هم دارد که در آن نگین تزیینی به کمک آهنربا و بدون نیاز به سوراخ روی پوست قرار میگیرد. استفاده از پیرسینگ چسبی یا مغناطیسی برای گوش، پره بینی و لب متداول است و هیچ خطری برای شما ندارد.
در کنار این دو روش، برخی از حلقههای پیرسینگ هم وجود دارند که بدون نیاز به سوراخ کردن بدن نصب میشوند. در واقع روی این حلقهها یک شیار وجود دارد که درون بینی یا گوش قرار میگیرد و مانع از افتادن حلقه میشود. این روش برای پیرسینگ سپتوم بینی، پیرسینگ لاله گوش یا پیرسینگ نرمه گوش مناسب است و هیچ عارضهای ندارد. به این مدل در اصطلاح پیرسینگ فیک (مدلها) گفته میشود. توصیه میکنیم به جای سوراخ کردن بینی یا گوش از این روشها استفاده کنید.
خطرات و عوارض رایج انواع پیرسینگ
حدود یکسوم از پیرسینگها منجر به نوعی عارضه میشوند. برخی از عوارض مخصوص ناحیه مدنظرند و برخی دیگر ممکن است در هر جایی از بدن رخ دهند. برخی از عوارض رایج پیرسینگ را در ادامه شرح دادهایم.
۱. درد
اولین حسی که پیرسینگ بدن دارد، درد است. بسته به قسمتی از بدن که سوراخ میشود، شدت درد متفاوت است. درد، قرمزی، تورم، تحریک و خارش پوست محل سوراخ رایجترین عوارضاند.
۲. عفونت
ممکن است فرد در محل سوراخ ایجادشده دچار عفونت پوستی شود. این عفونت معمولا ماهیت باکتریایی دارد و ناشی از رعایتنکردن بهداشت حین انجام پیرسینگ یا بیتوجهی به مراقبتهای لازم پس از آن است. عفونت باکتریایی معمولا بهشکل قرمزی، تورم و چرک اطراف سوراخ ظاهر میشود.
۳. تأخیر در بهبودی
اگر از پیرسینگ آنطور که باید مراقبت نشود یا برای ایجاد آن از تجهیزات مناسب استفاده نشود، ممکن است مدتزمان بیشتری طول بکشد تا بهبود یابد. تأخیر در بهبودی ممکن است احتمال عفونت را نیز افزایش دهد.
۴. تورم بافت
تورم بافت که اِدم نیز نامیده میشود، یکی دیگر از عوارض این روش است. کسانی که پیرسینگ زبان میکنند بیشتر مستعد ابتلا به ادماند. در حالی که تورم زبان باید با مراقبت مناسب روزبهروز کاهش یابد، تورم بیشازحد ممکن است مسیر تنفس فرد را مسدود کند و تهدیدکننده زندگی باشد.
۵. جای زخم
ایجاد زخم پس از پیرسینگ قابلپیشبینی نیست. در حالی که در برخی افراد پس از انجام پیرسینگ جای آن زخم میشود، ممکن است در افراد دیگر هیچ زخمی ایجاد نشود. هرگونه شکاف یا پارگی پوست که حین انجام پیرسینگ رخ میدهد، ممکن است باعث ایجاد زخم شود.
۶. واکنشهای حساسیتی
گاهی قراردادن جسم خارجی فلزی در پوست ممکن است باعث ایجاد واکنشهای حساسیتی شود. یکی از واکنشهای حساسیتی به پیرسینگ درماتیت تماسی (بثورات ناشی از تحریک پوست بهخاطر تماس با ماده حساسیتزا) است. مهم است که قبل از اقدام به پیرسینگ درباره هرگونه حساسیت به مواد فلزی با متخصص پیرسینگ مشورت کنید.
۷. آسیب به عروق خونی و اعصاب
آسیب عصبی ممکن است منجر به بیحسی یا ازدستدادن عملکرد حرکتی فرد شود. این اتفاق بیشتر برای پلکها، لبها و زبان میافتد. مثلا آسیب عصبی به پلکها ممکن است منجر به حرکتنکردن پلکها شود.
عوارض پیرسینگ مختص هر قسمت از بدن
۱. عوارض پیرسینگ گوش
رایجترین عوارض جانبی انجام پیرسینگ گوش عبارتاند از:
- عفونت؛
- آسیب به غضروف گوش؛
- زخم لاله گوش (مستعد تشکیل کلوئید)؛
- کشیدگی یا پارگی لاله گوش (ناشی از آویختن جوهرات بیشازحد سنگین)؛
۲. عوارض پیرسینگ زبان
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ زبان عبارتاند از:
- عفونت دهان؛
- مشکل غذاخوردن؛
- مشکل صحبتکردن؛
- افزایش بزاق و ترشح آب دهان؛
- پریودنتیت (عفونت لثه) ناشی از رعایت نامناسب بهداشت؛
- تحلیلرفتن یا پسرَوی لثه (Gum recession) بهسبب آسیبدیدگی؛
- آسیب به دندانها (جواهرات استفادهشده در پیرسینگ این قسمت از دهان ممکن است منجر به شکستگی یا ترکخوردگی مینای دندان شوند یا بین دندانها گیر کنند).
۳. عوارض پیرسینگ بینی
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ بینی عبارتاند از:
- تخریب غضروف بینی بهسبب التهاب گرانولوماتوز؛
- جمعشدن خون در سپتوم بینی (معروف به هماتوم تیغه بینی).
۴. عوارض پیرسینگ سینه
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ نیپل (نوک پستان) عبارتاند از:
- احتمال بروز مشکل شیردهی در آینده؛
- آبسه (تجمع چرک بهعلت عفونت باکتریایی)؛
- ایجاد درد هنگام گیرکردن پیرسینگ به لباس زیر؛
- سندرم شوک سمی (احتمال بروز این اتفاق نادر است).
۵. عوارض پیرسینگ ناف
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ ناف عبارتاند از:
- عفونت؛
- تأخیر در التیام.
۶. عوارض پیرسینگ واژینال
رایجترین عوارض جانبی پیرسینگ اندام تناسلی عبارتاند از:
- عفونت؛
- خونریزی؛
- تغییر جریان ادرار؛
- احتمال بروز واکنشهای حساسیتی؛
- جای زخم (همراه با ایجاد کلوئید در برخی افراد)؛
- پارهشدن کاندوم و افزایش احتمال ابتلا به عفونتهای مقاربتی (STIs) و بارداری ناخواسته؛
- مسائل مربوط به عملکرد جنسی (پیرسینگ اندام تناسلی مردانه ممکن است منجر به مشکلات نعوظ یا اختلال در عملکرد جنسی شود.)
چطور پیرسینگ بی خطری داشته باشیم ؟
مهمترین کاری که باید انجام دهید، مراجعه به مراکزی است که در خصوص نحوه انجام کار، ایمنی و بهداشت آن تحقیق کرده باشید. توجه به برخی نکات کمک میکند یک پیرسینگ بدون عارضه داشته باشید:
1- استفاده از سوزن کاملا استریل
2- استفاده از پیرسینگ استریل
3- استفاده از دستکش هنگام کار
4- انجام پیرسینگ توسط پزشک
5- استفاده از پیرسینگ طلا یا نقره
6- ضدعفونی کامل ناحیه ای که قصد دارید پیرسینگ بزنید
7- اطلاع از وضعیت سلامت، مثل سابقه ابتلا به قند، بارداری، شیردهی و…
8- حتما از پزشک بخواهید سوزن و پیرسینگ استریل را جلوی روی شما باز کند
چه افرادی نباید پیرسینگ کنند ؟
برخی از افراد بیشتر در معرض عوارض ناشی از پیرسینگ هستند و نباید پیرسینگ کنند، از جمله:
- افرادی که داروهای رقیقکننده خون (مانند وارفارین و کلوپیدوگرل) مصرف میکنند.
- بیماران مبتلا به دیابت. این افراد بیشتر مستعد عفونت و جای زخماند و معمولا دیرتر از سایر افراد بهبود مییابند.
- افرادی که دچار کلوئید یا مستعد ابتلا به آن هستند. برخی از افراد ژنتیکی مستعد ابتلا به کلوئیدند و نباید پیرسینگ کنند.
- افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. سیستم ایمنی بدن افرادی که دچار بیماریهایی مانند سرطان و ایدز هستند یا داروهای خاص (مانند پردنیزون) مصرف میکنند، بیشتر در معرض عفونت است.
- افرادی که دچار اختلالات خونریزیاند، نباید هیچگونه پیرسینگی انجام دهند. ضربه به پوست بر اثر سوراخکردن باعث خونریزی میشود و خونریزی بیشازحد و مهارنشده ممکن است عواقب جدی در پی داشته باشد.
- زنان باردار یا زنانی که به فرزندشان شیر میدهند. در صورت ابتلای این افراد به عفونت، ممکن است جنین یا نوزاد شیرخوار هم آسیب ببیند. همچنین پیرسینگ نوک پستان، ناف یا اندام تناسلی در دوران بارداری توصیه نمیشود.
چطور از عوارض انواع پیرسینگ جلوگیری کنیم ؟
۱. شستوشوی دستها
فرد متخصص باید قبل از اقدام به انجام این کار دستهایش را بشوید. خودتان هم هنگام انجام مراقبتهای پس از پیرسینگ باید دستهایتان را بشویید. این کار احتمال بروز عفونت را کاهش میدهد.
۲. استفاده از دستکش
فرد متخصص باید قبل از اقدام به انجام این کار دستکشهای استریل جدیدی دستش کند. اگر متوجه شدید بدون دستکش قرار است این کار را انجام دهد، به او تذکر بدهید.
۳. استریلبودن جواهرات
مطمئن شوید که متخصص این کار از وسایل، سوزن و جواهراتی استفاده میکند که پلمب هستند. همچنین برای کاهش احتمال واکنشهای حساسیتی باید از فولاد ضدزنگ، پلاتین یا تیتانیوم استفاده شود.
۴. مراجعه به مرکز معتبر و مجوزدار
خوب تحقیق کنید و برای پیرسینگ مرکزی را پیدا کنید که مجوز داشته باشد و تخلفات بهداشتی نداشته باشد.
۵. رعایت دستورالعملهای پس از پیرسینگ
رعایت دستورالعملهای بعد از پیرسینگ احتمال بروز عوارض جانبی را کاهش میدهد. معمولا این دستورالعملها عبارتاند از:
- پیرسینگ را تا حد امکان خشک نگه دارید.
- قبل از تمیزکردن پیرسینگ دستهای خود را بشویید.
- پیرسینگ را هر روز با محصولات ضدباکتری تمیز کنید.
- از دستزدن و چرخاندن مداوم جواهرات اجتناب کنید.
- بعد از حمام اطراف سوراخ را با دستمال کاغذی یا پنبه خشک کنید.
- برای جلوگیری از عفونت، تا زمان بهبودی کامل از شناکردن در استخر، جکوزی و دریا پرهیز کنید.